Osmanlı'da Evlilik

Osmanlı'da Evlilik

Öncelikle şunu belirtmek isterim ki ; Osmanlı'da evlilik dini nikahla yapıldığı için çok kolaydır. Sevdiğin bayanın karşısına  geçer "Ben seni aldım, sen de beni aldın mı ?" dersin. Eğer kadın da teklifinizi kabul edip "Ben de seni aldım" derse olay bitmiştir. İmam nikahı bir nevi formalite icabıdır. Osmanlı'da Evlilik dışardan bakıldığında bu kadar kolaymış gibi gözüksede Osmanlı Devleti evlilik olayını halk kötüye kullanmasın veya evlenen taraflardan biri madur olduğunda hakkını arayabilsin diye; peygamberimiz Hz.Muhammed'in de tavsiye ettiği "Evlenirken eşi dostu, mahalleliyi çağırıp düğün yapın ki millet görsün kim evleniyor şahitlik etsinler" sözünden yola çıkarak hareket etmiş, imamlara nikah kıyma yetkisi vermemiştir. Bununla mücadele etmiştir.1885'te Şeyhülislamın yayınladığı fetva bunu çok açık belirtiyor. Hükümet yetkiyi kime verirse sadece onlar nikahı kıyabilirlerdi.

Aslında buraya kadar yazdığım kısma yorum yapmak gerekirse bugün belediye tarafından kıyılan nikahta dini nikah sayılabilir. Dini nikahta ben seni aldım demek yetiyor. Ee biz nikah memuru karşısında da aynı diyaloğu yaşıyoruz. Şahit desen 2 zorunlu şahit ve buna ilaveten eş dost,mahalleli de geliyor düğünümüze. Zaten herkezden önce devlet baba şahit oluyor. Tabi bu benim yorumum ama yanlış olduğunu da düşünmüyorum.


Osmanlı'da Evlilik Teklifi (Örnek)

Osmanlı zamanında bir adam bir bayanın karşısına geçer ;

"-Ey dilberi rana! Ey tesadüf-ü müstesna! O mahrem cemalinizi görünce 

size lahza-i kalpten sarsıldım... Niyetim acizane-i taciz etmek

değildir.. Bilakis efkar-i umumiyede ufak bir aile bacası

tüttürmektir.. Sözlerim sizi temin ve tatmin edecekse şayet, zevc-i

izdivacınıza talibim!.."

Bayan da cevaben;

"-O mahrem suratınıza bir sille-i osmaniye nakşedersem sekte-i kalpten

terk-i hayat edersiniz..."


Birde olmazsa olmazı,  o meşhur şemsiyeli ve mendilli sahne vardır. Eskinin doğallığının ve samimiliğinin üzerinizde olması dileğiyle...